Len zwyczajny roślina o działaniu osłaniającym przewód pokarmowy

Len jest rośliną jednoroczną z rodziny Lnowatych, udomowiony w Mezopotamii przypuszczalnie ok. 8 tys. lat temu. Obecnie nie występuje w stanie dzikim. W dzisiejszych czasach len uprawia się w wielu krajach świata, w tym także w Polsce. Len posiada łodygę nagą, prostą, wysoką do 70 cm wysoką, u góry mocno rozgałęzioną. Liście lancetowate, długo zaostrzone, trójnerwowe, ustawione skrętolegle. Kwiaty promieniste, błękitne lub białawe, zebrane w wachlarzowatą wiechę. Owocem lnu jest kulista torebka, w której znajdują się z reguły 10 błyszczących nasion koloru żółtobrunatnego lub czerwonobrunatnego. Nasiona podłużnie jajowate, spłaszczone, z jednego końca zaostrzone, o brzegach ostrokanciastych. Mają długość do 6 mm i grubość około 1 mm. Zanurzone w wodzie pęcznieją, pokrywając się warstwą śluzu.

W nasionach lnu znajduje się do 6% substancji śluzowych, rozmieszczonych w łupinie nasiennej, 30 – 40% oleju tłustego, także glikozydy cyjanogenne, jak linamaryna i lotaustralina (do 1,5%), które uwalniają się tylko z rozdrobnionych i namoczonych nasion, dając wolny cyjanowodór. Są w nasionach także inne glikozydy, jak linocymarozyd, będący pochodną estru metylowego kwasu ohydroksycynamonowego i linkafeinozyd (pochodna kwasu kawowego). W grupie steroli wyodrębniono sytosterol, kampesterol, cykloartenol i cholesterol. Surowiec zawiera również około 20% białka. Ponadto stwierdzono, że w niedojrzałych nasionach jest toksyczny aminokwas linatyna, pochodna proliny, będący antagonistą witaminy B6.

Nasiona lnu są najczęściej używanym w naszym kraju surowcem śluzowym o działaniu osłaniającym przewód pokarmowy. Wodne wyciągi z całych nasion, wykonane na zimno, drogą maceracji, lub najlepiej na gorąco, w postaci odwaru, i zastosowane doustnie powlekają cienką warstwą błony śluzowe przełyku, żołądka i częściowo dwunastnicy, osłaniając je przed substancjami szkodliwymi pochodzenia endogennego lub egzogennego. Ma to duże znaczenie w owrzodzeniu żołądka lub dwunastnicy, któremu często towarzyszy nadmiar silnie kwaśnego soku żołądkowego, jak również w zatruciach substancjami żrącymi.

Olej lniany zastosowany wewnętrznie wchłania się łatwo w przewodzie pokarmowym i zmniejsza poziom cholesterolu we krwi, jak również wpływa regenerująco na skórę. Użyty miejscowo na skórę normalizuje jej czynności, nadaje odpowiednią elastyczność i odporność na niekorzystne czynniki zewnętrzne oraz poprawia zdolność ziarninowania i szybkiej odnowy naskórka. Podobnie korzystnie działa regenerująco i powlekająco na błony śluzowe. Przetwory z lnu stosowane w zalecanych dawkach nie powodują objawów szkodliwych.

Korzyści z siemienia lnianego podsumowanie:

Pomaga utrzymać zdrowie serca i walczy z „złym” cholesterolem dzięki wysokiej zawartości niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych Siemię lniane nie zawiera glutenu, dlatego mogą być spożywane przez osoby z nietolerancją glutenu. To samo dotyczy mączki z nasion lnu i zawierających ją preparatów. Zapewnia uczucie sytości przez długi czas, wskazane w chudej diecie Nasiona lnu są źródłami przeciwutleniaczy, z których najważniejsza jest lignina. Przekształca się w jelita w substancje, które pomagają zrównoważyć żeńskie hormony płciowe w ciele.

Niektóre badania pokazują, że fitoskładniki zawarte w siemieniu lnianym zwiększają płodność kobiet i zmniejszają objawy kobiet w okresie menopauzy. Wysoka zawartość błonnika w nasionach lnu sprawia, że ​​są one doskonałym rozwiązaniem do detoksykacji okrężnicy Reguluje poziom cukru we krwi

Ponadto w celu zwalczania zaparć można po prostu spożywać siemię lniane z wodą. Pozostaw nasiona nawilżone przez noc w wodzie, a rano spożyj uzyskany produkt. Ma wysoką zawartość błonnika i pomaga w zdrowym transporcie jelitowym. Nasiona lnu są również korzystne dla układu nerwowego, pomagając zwalczyć zmęczenie, kontrolować stres i poprawiać jakość snu.

Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie – Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski